به نام خالق زیبایی و دانایی

دوازده سال است از روزی که با عشق و اشتیاق قدم در این مسیر گذاشتم می‌گذرد…
در این باغ پر از گل و شکوفه، یعنی کلاس درس، به تماشا و پرورش نشسته‌ام.
در سال‌های اول آموزگاریم تمام وجودم غرق در دنیای اعداد و فرمول‌ها بود و در کنار دانش‌آموزان متوسطه، لذت کشف و حل مسائل ریاضی را تجربه می‌کردم.
رفته رفته به دنیای پر از شور و شوق کودکانه و لبخندهای معصومانه دانش آموزان ابتدایی رسیدم و این چنین خستگی از تنم رفع میشد. عشق به بچه‌ها و تدریس، اصلی‌ترین موتور محرکه من در این مسیر است.

من با کوله‌باری از تجربه در علوم تربیتی در مقطع کارشناسی ارشد و با گام‌هایی استوار در مسیر دکتری مدیریت آموزشی، در تلاش برای ارتقای هرچه بیشتر دانش و مهارت خود هستم. حاصل سال‌ها تلاش پژوهشی‌ام، نگارش کتاب علم خودشکوفایی برای آموزگاران و مقالات متعدد در این زمینه بوده است.

خوشحالم که امسال، برای سومین سال متوالی، در جمع صمیمی خانواده دبستان مهارت هستم.
این جمله را پررنگ در ذهنم مکتوب کرده ام: بچه‌ها به مدرسه می‌آیند تا زندگی را بیاموزند و درس فقط یکی از ابزارهای این یادگیری است.